حیران

ماها چو به چرخ دل برآیی

چون جان به تن جهان درآیی

داریم ز عشق تو براتی

وز قند لطیف تو نباتی

ای یوسف جان که در نخاسی

در حسن و جمال بی‌قیاسی

زان سان ز شراب تو خرابیم

کز خود اثری همی‌نیابیم

در زیر درخت تو نشینیم

وز میوه دلکش تو چینیم

هر دم که ز باده تو نوشیم

بس روشن جان و تیزگوشیم

از آتش‌هات در فروغند

فارغ از صدق وز دروغند

ای رشک بتان و بت پرستان

آرام دل خراب مستان

شمس تبریز پادشاهی

در خطه بی‌حد الهی